پرخاشگری کودکان به رفتارهایی مانند کتک زدن، لگد زدن، گاز گرفتن و فریاد زدن اشاره دارد که برای آسیب رساندن به دیگران انجام می شود. پرخاشگری در کودکان می تواند ناشی از عوامل مختلفی از جمله تأثیرات زیستی، محیطی و اجتماعی باشد. برخی از علل رایج پرخاشگری کودکان عبارتند از:
1. عوامل بیولوژیکی: برخی از کودکان ممکن است استعداد ژنتیکی برای رفتار پرخاشگرانه داشته باشند. علاوه بر این، عدم تعادل در مواد شیمیایی یا هورمون های مغز نیز می تواند به پرخاشگری در کودکان کمک کند.
2. عوامل محیطی: کودکانی که در خانه یا در جامعه خود در معرض خشونت یا درگیری هستند ممکن است رفتار پرخاشگرانه از خود نشان دهند. والدین ناسازگار یا خشن، عدم نظارت و قرار گرفتن در معرض خشونت رسانه ای نیز می تواند به پرخاشگری کودکان کمک کند.
3. عوامل اجتماعی: تأثیر همسالان، طرد اجتماعی و قلدری همگی می توانند به رفتار پرخاشگرانه در کودکان کمک کنند. علاوه بر این، کودکانی که در تنظیم احساسات یا ابراز کلامی خود مشکل دارند، ممکن است به پرخاشگری به عنوان راهی برای بیان نیازها یا ناامیدی های خود متوسل شوند.
🗨راهبردهای موثر برای کنترل پرخاشگری
●برنامه‌ریزی داشته‌باشید
تا حد امکان به رفتارهای پرخاشگرایانه به یک شکل واکنش نشان دهید. پاسخ‌های کسل‌کننده و قابل پیش‌بینی شما، الگویی پدید خواهد آورد که کودک شما آن را تشخیص می‌دهد و انتظارش را خواهد داشت. این باعث می‌شود کودک واکنش ما را حدس بزند و به‌مرور زمان بیاموزد نباید این رفتار را انجام دهد. بنابراین حرف‌های شما را قبول خواهد کرد.
● ارتباط چشمی برقرار کنید👀
در این مرحله مهم است که تا سطح چشمان کودک خود خم شوید و پایین بیایید. بسیاری از محققان بر این باورند که افرادی که با دیگران ارتباط چشمی برقرار می‌کنند بر آنها تاثیر بیشتری خواهند گذاشت، و این دقیقا همان چیزی است که شما می‌خواهید از آن در ارتباط با کودکتان استفاده کنید. عادت‌هایی مثل با فریاد دستور دادن یا داد‌زدن از اتاقی دیگر به منظور جلب توجه کودکتان را ترک کنید. در عوض، خم شوید تا هم‌قد او شوید، به چشمانش نگاه کنید و با متانت و قاطعانه و با لحنی روشن، صحبت کنید و مراقب باشید خیلی ساده یاسخت‌گیرانه عمل نکنید.
●او را از زشتی کارش آگاه کنید.
کودک باید دریابد که با پرخاشگری خود عمل ناپسندی انجام داده و هرگز نباید از زدن، ویران‌کردن و پرخاشگری خود راضی باشد، بلکه باید به خاطر عمل زشتی که انجام داده است، از طرف مقابل عذرخواهی کند.
●به کودکان کمک کنید تا با نامگذاری احساسات خود را یاد بگیرند:
به عنوان مثال، ممکن است بگویید “می توانم بفهمم که در حال حاضر واقعاً عصبانی هستی.” این احساس کودک شما را تایید می کند و به جای بیان فیزیکی، بیان کلامی آن را تشویق می کند.
● ناکامی‌ها را رفع کنید
باید مسائلی را که باعث ناکامی می‌شوند از بین برد، یا قدرت تحمل کودک را در برابر ناکامی بالا برد تا حداقل کودک پذیرای ناکامی باشد و پرخاشگری نکند. لازم است مطابق توان کودک از او انتظار داشت.
● محیطی صمیمی ایجاد کنید
والدین با ایجاد روابط دوستانه و محیط صمیمانه و گرم می‌توانند تا حدی زمینه پرخاشگری را کم کنند. همچنین، از طریق ذکر و بیان ملاطفت‌ها، محبت‌ها و خوبی‌هایی که در دیگران وجود دارد، می‌توان بذر محبت و لطف را در دل افراد کاشت و آنها را نسبت به یکدیگر خوش‌بین کرد.
● سرگرمی و اشتغال ایجاد کنید
بیکاری و نداشتن وظیفه فرد را دچار پرخاشگری می‌کند. باید کودک را به کاری که موردعلاقه‌اش است سرگرم کرد تا فرصت فکر کردن برای دعوا و تهاجم را نداشته باشد.
●به لجبازی‌ها بها ندهید
بعضی کودکان از طریق لجبازی و خشونت می‌خواهند به هدف خود برسند. والدین باید سعی کنند از طریق بی‌اعتنایی به لجبازی‌ها و بها ندادن به آنها، پرخاشگری او را بی‌اعتبار کنند.
آمارها در خصوص پرخاشگری کودکان چه می‌گویند؟
پرخاشگری در بین کودکان و نوجوانان رایج است. تقریباً 40 درصد از دانش آموزان ابتدایی و متوسطه و 25 درصد از نوجوانان، اشکال مختلف رفتارهای پرخاشگرانه مانند تمسخر، آزار و اذیت یا قُلدری و سایر رفتارهای پرخاشگرانه را نسبت به دیگران دارند. طبق گزارش های منتشر شده از سازمان بهداشت جهانی، رفتارهای پرخاشگرانه می تواند بر عملکرد تحصیلی و تمایل به رفتارهای مجرمانۀ کودکِ پرخاشگر تاثیر بگذارد.
سخن پایانی
برای والدین و مراقبان مهم است که با درک وحوصله با پرخاشگری کودکان برخورد کنند و در عین حال مرزهای روشنی را تعیین کرده و حمایت مداوم ارائه دهند. با پرداختن به علل زمینه‌ای پرخاشگری و آموزش روش‌های جایگزین برای مدیریت هیجانات به کودکان، می‌توان رفتار پرخاشگرانه را در کودکان کنترل و کاهش داد.
اولین باشید که نظر می دهید